Table of Contents

Ponieważ organizacje coraz częściej stosują automatyzację, Ansible stał się ulubionym narzędziem do zarządzania konfiguracją i wdrażania. Należy jednak pamiętać, że jak każde oprogramowanie, Ansible nie jest odporne na luki w zabezpieczeniach. Dlatego ważne jest, aby priorytetowo traktować rozwój bezpiecznego kodu w celu ochrony i utrzymania integralności infrastruktury zarządzanej przez Ansible. Ta sekcja przedstawia podstawowe najlepsze praktyki pisania bezpiecznego kodu w Ansible, zapewniając, że przepływy pracy automatyzacji są zabezpieczone przed potencjalnymi zagrożeniami.

Zrozumienie bezpieczeństwa Ansible

Przed zagłębieniem się w wytyczne, ważne jest, aby zrozumieć funkcje bezpieczeństwa Ansible. Ansible zapewnia szyfrowanie komunikacji między węzłami kontrolnymi a węzłami zarządzanymi. Ansible zapewnia również bezpieczne przechowywanie tajemnic i innych poufnych informacji za pomocą skrytki. Dodatkowo, Ansible posiada mechanizm sandboxingu chroniący przed wykonaniem potencjalnie złośliwego kodu.

Jednak te funkcje bezpieczeństwa nie zwalniają programistów z pisania bezpiecznego kodu. Przestrzeganie poniższych wskazówek pomoże programistom pisać bezpieczny kod, który uzupełnia wbudowane funkcje bezpieczeństwa Ansible.

Znaczenie bezpiecznego kodu w Ansible

Pisanie bezpiecznego kodu ma nadrzędne znaczenie przy wykorzystywaniu Ansible do zarządzania infrastrukturą. Przestrzegając najlepszych praktyk bezpieczeństwa, organizacje mogą ograniczyć ryzyko, takie jak nieautoryzowany dostęp, naruszenia danych i zakłócenia usług. Bezpieczny kod w Ansible promuje poufność, integralność i dostępność krytycznych zasobów, wzmacniając ogólną solidność i wiarygodność zautomatyzowanego środowiska.

Wytyczna 1: Używaj najnowszej wersji Ansible

Ansible jest stale aktualizowane w celu usunięcia luk w zabezpieczeniach i błędów. Korzystanie z najnowszej wersji Ansible zapewnia programistom dostęp do najnowszych poprawek i ulepszeń bezpieczeństwa.

Deweloperzy powinni regularnie sprawdzać dostępność aktualizacji i instalować je tak szybko, jak to możliwe. Mogą również subskrybować listę mailingową Ansible Security Announcements, aby otrzymywać powiadomienia o aktualizacjach zabezpieczeń. Aktualizacja do najnowszej wersji Ansible to prosty krok, który może znacznie poprawić bezpieczeństwo infrastruktury zarządzanej przez Ansible.

Wytyczna 2: Postępuj zgodnie z zasadą najmniejszych uprawnień

Zasada najmniejszych uprawnień jest podstawową zasadą bezpieczeństwa, która ma zastosowanie do Ansible. Zasada ta mówi, że użytkownik powinien mieć tylko minimalny poziom dostępu niezbędny do wykonywania swojej funkcji. Zasada ta odnosi się również do Ansible. Programiści powinni nadawać zarządzanym węzłom minimalny poziom dostępu wymagany do wykonywania niezbędnych zadań.

Na przykład, jeśli playbook wymaga tylko dostępu do odczytu do określonego pliku, deweloperzy powinni przyznać tylko dostęp do odczytu do pliku, a nie do zapisu lub wykonywania. Programiści powinni również ograniczyć liczbę użytkowników z dostępem do Ansible. Dostęp powinien być ograniczony do autoryzowanych użytkowników, którzy muszą zarządzać infrastrukturą za pomocą Ansible.

Ansible udostępnia kilka mechanizmów implementujących zasadę najmniejszych uprawnień, takich jak become dyrektywa. Dyrektywa become pozwala programistom uruchamiać zadania z uprawnieniami innego użytkownika, np. sudo Deweloperzy powinni używać become tylko wtedy, gdy jest to wymagane i zapewnić tylko niezbędny poziom uprawnień.

Wdrażając zasadę najmniejszych uprawnień, programiści mogą ograniczyć potencjalne szkody wyrządzone przez atakującego w przypadku naruszenia bezpieczeństwa. Ta wytyczna może znacznie poprawić bezpieczeństwo infrastruktury zarządzanej przez Ansible.

Wytyczna 3: Używaj Ansible Vault dla wrażliwych informacji

Wrażliwe informacje, takie jak hasła, klucze API i certyfikaty, nie powinny być przechowywane w postaci zwykłego tekstu w playbookach Ansible. Przechowywanie wrażliwych informacji w postaci zwykłego tekstu może zagrozić bezpieczeństwu infrastruktury zarządzanej przez Ansible. Ansible zapewnia Vault do bezpiecznego przechowywania poufnych informacji.

Vault szyfruje poufne informacje za pomocą hasła lub pliku klucza. Programiści mogą korzystać z ansible-vault aby utworzyć nowy zaszyfrowany plik, edytować istniejący zaszyfrowany plik lub wyświetlić zaszyfrowany plik. Polecenie ansible-vault może być również używane do szyfrowania lub odszyfrowywania poszczególnych zmiennych. Na przykład, aby utworzyć nowy zaszyfrowany plik, programiści mogą użyć następującego polecenia:

ansible-vault create secret.yml

To polecenie utworzy nowy zaszyfrowany plik o nazwie secret.yml Programiści mogą edytować ten plik za pomocą ansible-vault edit polecenie. Zostaną poproszeni o wprowadzenie hasła do skarbca.

Programiści powinni również upewnić się, że hasła i pliki kluczy są bezpiecznie przechowywane. Hasła i pliki kluczy nie powinny być przechowywane w postaci zwykłego tekstu. Powinny być przechowywane w bezpiecznej lokalizacji, takiej jak menedżer haseł lub bezpieczny serwer plików.

Używanie Vault do przechowywania poufnych informacji jest kluczowym krokiem w zabezpieczaniu infrastruktury zarządzanej przez Ansible. Postępując zgodnie z tymi wytycznymi, programiści mogą zapewnić, że poufne informacje nie są ujawniane w postaci zwykłego tekstu i są dostępne tylko dla autoryzowanych użytkowników.

Wytyczna 4: Używaj silnych haseł

Hasła używane do uwierzytelniania powinny być mocne i unikalne. Używanie słabych lub powszechnych haseł może zagrozić bezpieczeństwu infrastruktury zarządzanej przez Ansible. Programiści powinni również unikać używania domyślnych haseł lub kodowania haseł w playbookach. Hasła powinny być bezpiecznie przechowywane przy użyciu Vault.

Silne hasło powinno mieć co najmniej 12 znaków i zawierać kombinację wielkich i małych liter, cyfr i znaków specjalnych. Deweloperzy powinni również unikać używania w hasłach łatwych do odgadnięcia informacji, takich jak imiona lub daty urodzin. Mogą oni korzystać z menedżera haseł do generowania silnych, unikalnych haseł.

Hasła używane w playbookach powinny być przechowywane w zaszyfrowanym formacie przy użyciu Vault. Deweloperzy powinni również unikać kodowania haseł w playbookach. Zamiast tego powinni używać zmiennych do przechowywania haseł i odwoływać się do nich w playbookach. Na przykład, deweloperzy mogą zdefiniować zmienną o nazwie db_password w osobnym zaszyfrowanym pliku i odwołać się do niego w playbooku przy użyciu następującej składni:

db_password: "{{ vault_db_password }}"

Ta składnia będzie odwoływać się do db_password z zaszyfrowanego pliku i odszyfrować go za pomocą Vault.

Używając silnych haseł i bezpiecznie je przechowując, programiści mogą zapobiec nieautoryzowanemu dostępowi do infrastruktury zarządzanej przez Ansible. Ta wytyczna to prosty krok, który może znacznie poprawić bezpieczeństwo infrastruktury zarządzanej przez Ansible.

Wytyczna 5: Ogranicz dostęp do Playbooków

Dostęp do playbooków Ansible powinien być ograniczony do autoryzowanych użytkowników. Deweloperzy powinni używać systemu kontroli wersji takiego jak Git do zarządzania playbookami. Git zapewnia kontrolę dostępu i audyt funkcji, które mogą pomóc w egzekwowaniu zasad bezpieczeństwa.

Wytyczna 6: Używaj bezpiecznych protokołów komunikacyjnych

Ansible obsługuje kilka protokołów komunikacyjnych, w tym SSH i WinRM. SSH jest zalecanym protokołem dla hostów Linux i macOS. WinRM jest zalecanym protokołem dla hostów Windows. Programiści powinni upewnić się, że komunikacja między węzłami kontrolnymi a węzłami zarządzanymi jest szyfrowana.

SSH to bezpieczny protokół komunikacyjny, który szyfruje komunikację między węzłami kontrolnymi a węzłami zarządzanymi. Deweloperzy powinni używać silnych kluczy SSH do uwierzytelniania. Klucze SSH powinny mieć minimalną długość 2048 bitów. Programiści powinni również wyłączyć uwierzytelnianie hasłem dla SSH.

WinRM to bezpieczny protokół komunikacyjny, który szyfruje komunikację między węzłami kontrolnymi a węzłami zarządzanymi. Programiści powinni używać WinRM przez HTTPS, aby zapewnić szyfrowanie komunikacji. Powinni również używać silnych certyfikatów do uwierzytelniania.

Deweloperzy powinni również upewnić się, że certyfikaty TLS używane do komunikacji HTTPS są ważne i nie wygasły. Mogą oni korzystać z narzędzi takich jak openssl do generowania i zarządzania certyfikatami TLS.

Korzystanie z bezpiecznych protokołów komunikacyjnych jest kluczowym krokiem w zabezpieczaniu infrastruktury zarządzanej przez Ansible. Postępując zgodnie z tymi wytycznymi, programiści mogą zapewnić, że komunikacja między węzłami kontrolnymi a zarządzanymi węzłami jest szyfrowana i bezpieczna.

Wytyczna 7: Weryfikacja tożsamości hostów

Deweloperzy powinni zweryfikować tożsamość zarządzanych węzłów przed zezwoleniem im na łączenie się z węzłami kontrolnymi. Ansible zapewnia kilka mechanizmów weryfikacji tożsamości hostów, w tym odciski palców kluczy SSH i certyfikaty TLS. Programiści powinni również upewnić się, że konfiguracje SSH i TLS są aktualne i bezpieczne.

Odciski palców kluczy SSH to unikalne identyfikatory kluczy SSH używanych przez zarządzane węzły do uwierzytelniania. Deweloperzy powinni zweryfikować odciski palców kluczy SSH zarządzanych węzłów przed zezwoleniem im na łączenie się z węzłami kontrolnymi. Mogą oni użyć ssh-keygen aby wygenerować odciski palców kluczy SSH i porównać je z odciskami palców dostarczonymi przez zarządzane węzły.

Certyfikaty TLS są używane przez węzły zarządzane do uwierzytelniania się w węzłach kontrolnych. Programiści powinni upewnić się, że certyfikaty TLS używane przez węzły zarządzane są ważne i nie wygasły. Powinni również upewnić się, że węzły kontrolne ufają certyfikatom TLS używanym przez węzły zarządzane.

Deweloperzy powinni również upewnić się, że konfiguracje SSH i TLS są aktualne i bezpieczne. Konfiguracje SSH i TLS powinny wykorzystywać silne algorytmy szyfrowania i uwierzytelniania. Należy je również skonfigurować tak, aby odrzucały słabe szyfry i protokoły.

Weryfikacja tożsamości zarządzanych węzłów jest kluczowym krokiem w zabezpieczaniu infrastruktury zarządzanej przez Ansible. Postępując zgodnie z tymi wytycznymi, programiści mogą zapobiegać atakom typu man-in-the-middle i zapewnić, że tylko autoryzowane węzły zarządzane mogą łączyć się z węzłami kontrolnymi.

Wytyczna 8: Sanityzacja danych wejściowych użytkownika

Deweloperzy powinni oczyszczać dane wejściowe użytkownika, aby zapobiec wstrzykiwaniu kodu i innym lukom w zabezpieczeniach. Deweloperzy powinni również używać zweryfikowanych danych wejściowych, gdy tylko jest to możliwe, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia luk w zabezpieczeniach.

Wytyczna 9: Postępuj zgodnie z praktykami bezpiecznego kodowania

Programiści powinni przestrzegać bezpiecznych praktyk kodowania, takich jak walidacja danych wejściowych, obsługa błędów i sanityzacja danych wejściowych. Programiści powinni również przestrzegać wytycznych dotyczących bezpiecznego kodowania dla języka programowania używanego w Ansible.

Programiści powinni oczyszczać dane wejściowe użytkownika, aby zapobiec wstrzykiwaniu kodu i innym lukom w zabezpieczeniach. Wstrzykiwanie kodu to rodzaj ataku, w którym atakujący wstrzykuje złośliwy kod do aplikacji, wykorzystując luki w danych wejściowych użytkownika. Programiści powinni również używać zweryfikowanych danych wejściowych, gdy tylko jest to możliwe, aby zmniejszyć ryzyko luk w zabezpieczeniach.

Deweloperzy mogą korzystać z funkcji regex_replace w Ansible do oczyszczania danych wprowadzanych przez użytkownika. Filtr regex_replace umożliwia programistom zastępowanie wzorców w ciągach innymi wzorcami. Na przykład, aby zastąpić wszystkie znaki niealfanumeryczne w ciągu pustym ciągiem, programiści mogą użyć następującego kodu:

- name: Sanitize user input
  vars:
    user_input: "Hello! This is a string with non-alphanumeric characters."
    sanitized_input: "{{ user_input | regex_replace('[^A-Za-z0-9]', '') }}"
  debug:
    var: sanitized_input

W tym przykładzie regex_replace jest używany do zastępowania wszystkich znaków niealfanumerycznych w polu user_input z pustym ciągiem znaków. Oczyszczone dane wejściowe są przechowywane w zmiennej sanitized_input zmienna.

Programiści mogą również korzystać z walidacji danych wejściowych, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia luk w zabezpieczeniach. Walidacja danych wejściowych obejmuje sprawdzanie danych wprowadzanych przez użytkownika w celu upewnienia się, że spełniają one określone kryteria. Na przykład deweloperzy mogą sprawdzać poprawność danych wejściowych użytkownika, aby upewnić się, że zawierają one tylko znaki alfanumeryczne. Walidację danych wejściowych można zaimplementować za pomocą wyrażeń warunkowych i wyrażeń regularnych Ansible.

Oczyszczając dane wejściowe użytkownika i używając zweryfikowanych danych wejściowych, programiści mogą zapobiegać wstrzykiwaniu kodu i innym lukom w zabezpieczeniach w playbookach Ansible. Ta wytyczna jest prostym krokiem, który może znacznie poprawić bezpieczeństwo infrastruktury zarządzanej przez Ansible.

Wnioski

Podsumowując, w miarę jak organizacje wdrażają automatyzację, Ansible wyróżnia się jako popularny wybór do zarządzania konfiguracją i wdrażania. Kluczowe jest jednak nadanie priorytetu rozwojowi bezpiecznego kodu w celu ochrony integralności i niezawodności infrastruktury zarządzanej przez Ansible.

Przestrzegając wytycznych przedstawionych w tym artykule, programiści mogą zapewnić wdrożenie najlepszych praktyk bezpieczeństwa w swoich przepływach pracy Ansible. Obejmuje to wykorzystanie Role-Based Access Control (RBAC), zabezpieczenie kanałów komunikacji za pomocą Transport Layer Security (TLS) lub Secure Shell (SSH), zarządzanie sekretami i wrażliwymi danymi za pomocą Ansible Vault oraz regularne aktualizowanie Ansible w celu ochrony przed znanymi lukami w zabezpieczeniach.

Pamiętaj, aby zawsze korzystać z najnowszej wersji Ansible, przestrzegać zasady najmniejszych uprawnień, używać Ansible Vault do poufnych informacji, używać silnych haseł, ograniczać dostęp do playbooków, używać bezpiecznych protokołów komunikacyjnych, weryfikować tożsamość hosta, oczyszczać dane wejściowe użytkownika i przestrzegać praktyk bezpiecznego kodowania. Wytyczne te pomogą programistom pisać bezpieczny kod i chronić infrastrukturę przed lukami w zabezpieczeniach.

Integrując te najlepsze praktyki, organizacje mogą śmiało wykorzystać zalety automatyzacji zapewnianej przez Ansible, zapewniając jednocześnie bezpieczną i niezawodną infrastrukturę. Chroniąc krytyczne zasoby za pomocą bezpiecznego kodu i wykorzystując wbudowane funkcje bezpieczeństwa Ansible, organizacje mogą korzystać z automatyzacji bez uszczerbku dla bezpieczeństwa.

Referencje